شعر شهادت امام علی النقی الهادی (علیه السلام)

یا علی النقی ای هادی و رهنمای عشق

ای دمت محیی جان، جام جم ولای عشق

من که عاشق به تو و نام و ضمیرت شده ام

حرّ تو شد لقبم، چون که اسیرت شده ام

ای عمود همه ی ارض و سماوات خدا

وی عمود دل هر سالک و راهیّ ولا

تو که خود مرهمی از درد به خود می لرزی

تشنه لب گشته ای از درد به خود می لرزی

لرزه ات لرزه به جان همه عالم زده است

با تو زهرای غمین ناله دمادم زده است

تشنه در بستر غم وارث غم ها شده ای

مهر عالم ز تو و وای چه تنها شده ای

مادرت غمزده آمد به بر بستر تو

به نم اشک بگیرد تب غم از سر تو

در برت چاک گریبان پسر مضطر تو

باز خوب است! نبُوَد بر سر نیزه سر تو

اکبر پورآقا

ای وای دوباره شام غربت سرزد

چاووش عزا به خانه‌ی دل در زد

در شهرِ جفا، مرد صفا تنها شد

چهارم علی از دیار فانی پر زد

 شهادت جانسوز امام هادی علیه السلام تسلیت باد
غربت شهر سامرا، غصۀ هر شب منه

عکس خرابی حرم، آتیش به جونم می زنه

گرد و غبار مرقدت، سرمۀ چشم نوکرات

خیلی غریبی آقاجون! بگو چی شد کبوترات؟

شهادت جانسوز امام علی نقی(ع) تسلیت باد
قلبم،شده اسیر تو 

دستم،شده فقیر تو

هادی،آقای بامرام

عشقم،تویی و والسلام

شهادت جانسوز امام علی نقی(ع) تسلیت باد
 

امام هادی مسموم کین شد،بهر عزایش دل ها حزین شد

فاطمه گرید در عزای او،سامرا گشته کربلای او

شبیه جدّش غرق مِحَن شد،او هم شهید دور از وطن شد

شهادت جانسوز امام علی نقی(ع) تسلیت باد